məxfi

sif. və zərf <ər.>

1. Gizli, gizlicə, xəlvəti. Məxfi demək. – <Dostum> məxfi şeylər danışırmış kimi qulağıma əyildi. M. C.. <Qədir> nə qədər məxfi söz danışır danışsın, üç ağaclıqdan eşidilirdi. İ. Ə.. Məxfi qalmaq – gizli saxlanmaq, başqası bilməmək, gizli qalmaq, aşkar edilməmək. Bəli, bu iş gərək məxfi qala. C. M.. <Əmir Aslan ağa:> O da məxfi qalmasın ki, hər kim mənim əmrimdən baş qaçırarsa, güllə qabağına qoyulacaqdır. S. S. A.. Məxfi saxlamaq (tutmaq) – gizli saxlamaq, başqasına deməmək, başqalarından gizlətmək. <Şeyx Sənan:> Təbii, səndə var bir xeyli əsrar; Neçin məxfi tutar, qılmazsan izhar? H. C..

2. Geniş surətdə yayılmasına icazə verilməyən, gizli qalmalı olan, gizli saxlanılan. Bu əski qəza <idarəsinin> məxfi arxivindən çıxarılmış bir iş idi. H. N.. Kosa, Sübhanverdizadənin söylədiyindən, bu kassanın məxfi kağızlar üçün olduğunu yaxşıca bilirdi. S. R..

3. Məxfidir şəklində rəs. – gizli, məxfi saxlanılmalı olan sənəd, məktub və s. -nin üzərində yazılan qeyd.